به گزارش دفتر ارتباطات مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت،دکتر صادق واعظ زاده در بیست و ششمین نشست گفت‌وگوهای راهبردی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که با حضور وزیر علوم و برخی اساتید پیشکسوت دانشگاهی برگزار شد، خاطر نشان کرد: در توزیع ماموریت‌های دانشگاه‌ها فکر می‌کنم یک غفلتی صورت گرفته و آن این است که امتیازات به یک دسته از دانشگاه‌ها داده می‌شود و دانشگاه‌ها و موسساتی که دسته دیگری از ماموریت‌ها را تقبل می‌کنند یا به آنها تحمیل می‌کنیم، خواه ناخواه در ذهن و عملشان گرایش به ماموریت‌هایی است که ما آنها را برتر دانستیم. هر دسته‌ای از ماموریت‌ها باید تئوری‌پردازی شوند و ارزش عالی به آنها اختصاص داده شود.
وی با بیان اینکه متاسفانه امروزه ما تصور می‌کنیم که اگر دانشگاهی در سطح عالی پژوهشگر تربیت کرده است و اگر آن پژوهشگر مقالات برجسته بنویسد، این بهترین ارزش است، تصریح کرد: اگر چه معتقد هستم این ارزش بسیار مهمی است، چون فردی که می‌تواند پژوهش کند و در سطح عالی مقاله بنویسد یعنی کار ارزشمندی انجام داده است؛ اما آیا آن مرکزی که مهندسان عالی‌رتبه و افرادی که به مدرک دکتری و پژوهش نیازی ندارند را تربیت می‌کند، ارزشی کمتر از سایر مراکز دارد؟
رییس مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت خاطر نشان کرد: در واقع مهندسان به لحاظ دانش می‌توانند صنایع عظیمی را اداره کنند، ضمن اینکه قدرت ریسک پذیری و تصمیم گیری بالایی نیز دارند که یک دانشمند برجسته با احتیاط‌هایی که باید داشته باشد، از این ویژگی برخوردار نیست، لذا به دلیل این ارزش، سرمایه‌گذاری در مراکز پرورش این مهندسان نباید کمتر از مراکز دیگر باشد؛ این افراد باید مراکز عملیاتی داشته باشند، مراکزی که پهلو به پهلوی صنعت کار کند. بنابراین باید به این مراکز نیز ارزش داده شود و اگر همه دانشگاه‌های برجسته را در یک گروه قرار دهیم و ماموریت آنها را در سطح جهانی تولید علم تعیین کنیم، ناخودآگاه سایر ماموریت‌ها جدی تلقی خواهد شد و سایر مراکز نیز خود را به این سمت هدایت می‌کنند.
دکتر واعظ‌زاده ادامه داد: آیا تربیت معلم ارزشی کمتر از تربیت پژوهشگر دارد؟ معلمی که انسان‌های برجسته را تربیت کرده است در پایان عمر لذتی که از زندگی خود می‌برد، کمتر از پژوهشگری است که مقالات عالی‌رتبه و اختراعات بزرگ را به ثبت رسانده است، ما باید تغییر پارادایم در دید خود و ماموریت‌گرایی علمی ایجاد کنیم و آن را در اختیار دانشگاه‌ها قرار بدهیم. ضمن اینکه باید دانشگاه‌های برجسته‌ای به لحاظ امکانات، منابع مالی و شخصیت‌های با استعداد داشته باشیم.
وی تاکید کرد: من معتقد هستم تربیت یک معلم یا مهندس کمتر از تربیت یک پژوهشگر نیست و من فکر می‌کنم این موضوع مورد غفلت قرار گرفته است. متاسفانه ما دانشگاه‌های خوب را در یک کفه ترازو قرار می‌دهیم و مابقی ناخودآگاه به سمت همان کفه تمایل پیدا می‌کنند و عملا به هدف نخواهند رسید.
رییس مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در خصوص بومی‌سازی علم نیز گفت: همه ما قبول داریم بومی کردن علم به معنی نفی علمی که در دنیا تولید می‌شود، نیست. اگر چه یک تفکر در جامعه وجود دارد که علم جهانی را بی‌ارزش می‌داند و معتقد است به این علم توجه نشود؛ اما علم جهانی در همه رشته‌ها حتی در رشته‌های علوم انسانی علمی است که باید آموخته شود و بومی کردن علم فراتر رفتن از این علم است نه نفی آن. در واقع به تعبیری دیگر علم بومی تبعیت کردن از کسانی است که علم جهانی را با توجه به مقتضیات بومی خود تهیه کرده‌اند.
