حجت الاسلام و المسلمین دکتر مسعود آذربایجانی

- عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
- عضو هیأت تحریریه دوفصلنامه مطالعات اسلام و روانشناسی
- سردبیر دوفصلنامه اخلاق وحیانی
- عضو هیأت تحریریه فصلنامه راهبرد فرهنگ
- عضو هیأت تحریریه دوفصلنامه علمی مطالعات فقه تربیتی
- عضو هیأت تحریریه نشریه علمی قرآن و روانشناسی

دکتر علی قنواتی

انديشكده معنويت عنوان مركزي است كه پيرامون «معنويت» و نقش و اهميت آن در كليه زواياي زندگي و فضاي كسب و كار،بحث وبررسي و پژوهش مي شود.مراد از معنويت اعتقاد راسخ به شعار بنيادين «لا اله الا الله»در تبيين و ترسيم «توحيد» است. توحيدي كه آغاز و فرجام انسان را بر اساس آيه «إنا لله و إنا إليه راجعون» تبيين و تفسير مي­كند و رسولاني از سوي خالق حكيم براي هدايت و رهبري «انسان» در دست يابي به فرجامي سعادتمندانه مبعوث شده اند تا از او بخواهند سراسر سرزمين انديشه و مجموعه افكار و گفتار و كردار خود را براي خدا خالص گرداند. بنا براين در دين اسلام كه نشآت گرفته از عمق فطرت مي­ باشد، معنويت ركن اصلي و محوري است كه همه اصول و فروع و تمام عقيده و عمل آدمي به آن گره خورده و چون زمزمي زلال در سرتاسر «وجود» ساري و جاري مي­‌باشد. به عبارت ديگر «انسان» در بينش توحيدي به عنوان محور و غايت خلقت تعيين شده است و مجموعه هستي به گونه اي مهندسي گرديده است  كه زمينه رشد و تعالي آفريده برگزيده «خدا» را براي جانشيني ذات ربوبي فراهم كند. با چنين نگاهي «مبدا» و «مقصد» انسان توحيدي خداست و انسان موحد كسي است كه خلقت را هدفدار مي داند و مجموعه رفتار خود را بر اساس آيه شريفه «ان صلوتي و نسكي و محياي و مماتي لله رب العالمين» در ارتباط با خالق حكيم قرار داده و از او مي­خواهد كه در پيمودن صراط مستقيم دچار لغزش نگردد. صراطي كه نور خدا بر آن تابيده و علامت ها و چراغ راهنماهايي در طول مسير قرارداده شده است كه همانند فانوس دريايي كه ناخدا را در مسير درست راهنمايي مي كند،انسان را در پيمودن راه درست ياري مي­ رساند.

معنويت به تعبيري همان تابش نور خالق بر جسم و جان سالك است.تابش نوري كه باعث دفع سموم و آفت زدائي از سرزمين وجود مي­ شود و به مصداق آيه شريفه «قد افلح من زكيها و قد خاب من دسيها» زمينه را براي پاشيدن بذر توحيد و شكفته شدن جوانه هاي عقلانيت و رويش استعدادهاي فطري و بالقوه آماده مي­ كند. معنويت در ذات و ماهيت خود باعث شفافيت وجود و پاك كردن زوائد و هرس كردن نهال انديشه و به بار نشستن آن مي­ گردد. معنويت يعني فضاي انديشه و زندگي و كنش هاي انساني را خدائي كردن و ايمان داشتن به را بطه دوجانبه با خالق مهربان. (فاذ كروني اذكركم...) در چنين فضائي است كه انسان رنگ خدائي مي­گيرد و عشق و محبت و رحمت بر همه لايه هاي زندگي مي­تابد و نور و اميد را به او هديه مي­كند و زمينه شكوفائي و حركت هدفمند را فراهم مي­كند.

انسان كه تركيبي از جوهر مادي و معنوي است،نمي­تواند منحصرا در فضاي ماديت حركت كند و درعين حال مدعي فتح قلله هاي سعادت و خوشبختي باشد! تجلي معنويت در جسم و جان «انسان» به منزله تجلي نور خورشيد بر سرزمين يخ زده اي است كه با  تابش آن، آثارحيات و حركت هدفمند در جوهر و عرض آشكار    مي­گردد. انسان و جامعه اي كه در چنبره مظاهر ماديت گرفتار شود، امكان رشد و پيشرفت متوازن و پايدار راپيدا نمي­كند. ايمان داشتن قلبي و عملي به آيه شريفه «و من يتق الله يجعل له مخرجا» ابواب رحمت الهي را به روي سالك مي گشايد و او را درپيمودن راه ياري مي­رساند. حركت «انسان» در صراط مستقيم با الهام از مفهوم «اياك نعبد و اياك نستعين» نيازمند تبين و ترسيم مسيري است كه قابليت لازم را براي رسيدن به مقصد  مورد نظر داشته باشد. انسان تنها موجود نظام خلقت است كه از ظرفيت و پتانسيل خليفةاللهي برخوردار و مي­تواند مسير فرش تا عرش را با بهره گيري از پيام هاي وحياني و تلفيق علم با ايمان بپيمايد.

 با توجه به تعريفي كه از معنويت ارائه شد، قلمرو انديشكده معنويت مجموعه عرصه زندگي و كسب و كار و انديشه را در بر مي گيرد. با چنين نگاهي همه انسان ها فارغ از نوع جهان بيني، نيازمند نوعي معنويت و روشن بيني در مسير حركت هستند. در اين ميان دين مبين اسلام، معنويت را مترادف با حضور قلب، خشيت، پرهيزگاري و  توجه دائمي به خالق حكيم و داشتن ارتباط هميشگي با مبدا خلقت و كسب رضايت خدا و حاضر و ناظر دانستن او بر همه اعمال و رفتار آشكار و پنهان مي­داند. بر اين اساس محروم بودن از معنويت به منزله قطع ارتباط با حقيقت «خود» و فراموش كردن اصل و ريشه «خدايي» خود و فاصله گرفتن از مسير فطرت است.با اين رويكرد همه سازمان ها و نهادها و همه انسان ها صرف نظر از موقعيت شغلي، حرفه اي و اجتماعي، نيازمند استفاده از تابش معنويت در فضاي زندگي و كسب و كار خود هستند. نفوذ معنويت در لايه هاي مختلف اجتماعي به منزله دميده شدن روح در كالبد انساني و جريان «خون» در رگ‌هاي بي رمق بيمار و جهت بخشيدن به مجموعه افكار،گفتار و كردار در دست يابي به اهداف متعالي است.با اين نگاه، تجلي معنويت در مجموعه كنش هاي انساني موجب هدفمند شدن و شكوفائي آن مي­گردد.بنا بر اين، مخاطب انديشكده معنويت همه انسان ها، نهادها و مؤسساتي هستند كه با «انسان» سر و كار دارند و اهداف و افق هاي متعالي و بلندي را در برنامه خود پيش بيني كرده اند. قلمرو فكر، علم، اقتصاد، صنعت، هنر، عبادت، سياست جهاد، كار و... با جاري شدن زمزم معنويت «جان» مي­گيرد. انديشكده معنويت برآن است تا با استفاده از منابع وحياني و عقلاني و يافته هاي برجستگان علمي و نخبگاني، نياز انسان به معنويت و ضرورت و جايگاه  اين گوهر ارزشمند را در كنش هاي انساني تبيين و گفتمان معنويت را در فضاي زندگي و كسب و كار توسعه و تعميق بخشد.

- دانشگاه­ها و مؤسسات آموزش عالي

- انجمن­هاي علمي

- فرهنگستان­ها

- مجلس شوراي اسلامي و نهادهاي متولي سياست گذاري و قانون گذاري

- وزارتخانه هاي مختلف به ويژه  علوم، تحقيقات و فناوري، بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و وزارت آموزش و پرورش

- خانواده­ها و رسانه­هاي ارتباط جمعي و مخاطبان خاص (نخبگان علمي و دانشجويان)

- مخاطبان عام (عموم مردم كوچه و بازار)